عشق اردیبهشتی

مینویسم برایت از انتهای خیالم

از انتهای اسمان خیالم جایی که ستاره ها خوابند

عشق نور میتاباند بر سیاهی لحظه هایش

و رنگی از محبت میگیرد

رویایی ساختم باتو

رویایی به دور از حقیقت ادم های عصرمان

در دنیایی از عشق

سرزمینی سراسر از لاله های واژگون اردیبهشت

زیر سایه سار نگاه های مهربانت که ارامش لحظه های ناآرام را بهمراه دارد

............................

دل سپردن به هم نفسی که نفس هایم را بهانه اش کردم

مهتابی که بر برکه ی رخوت خورده ام می تابد

مهتاب شب های تنهاییم

تنهایم نمیگذارد خیالت حتی برای لحظه ای

خلوت تنهاییم را با گرمی دستانت به بودن رساندی

کنارم بمان و عشق را قصه کن و بگوی که سردی روزگار

در کمین نشسته است

تنهایم نگذار هم نفس

که ارامشم را مدیون حضورت هستم

نویسنده:ساسان بایسته

::::کلبه دلنوشته های تنهاییم::::